Advances in Respiratory Medicine

268 KiB

Open AccessReview

Czy witamina D może pomóc w uzyskaniu kontroli astmy? Witamina D, “nowe spojrzenie”—Uaktualnienie

by Izabela Szymczak and Rafał Pawliczak

Adv. Respir. Med. 2018, 86(Supp. II), 16-23; https://doi.org/10.5603/ARM.59697 - 18 Aug 2018

Viewed by 299

Astma—przewlekła choroba układu oddechowego, związana z nadaktywnością i nasilającym się stanem zapalnym dróg oddechowych—dotyczy milionów ludzi na całym świecie. Witamina D wykazuje działanie przeciwzapalne oraz immunomodulujące. Uważa się, że jej niedobór (stężenie w surowicy krwi poniżej 20 ng/mL) jest związany z występowaniem chorób [...] Read more.

Astma—przewlekła choroba układu oddechowego, związana z nadaktywnością i nasilającym się stanem zapalnym dróg oddechowych—dotyczy milionów ludzi na całym świecie. Witamina D wykazuje działanie przeciwzapalne oraz immunomodulujące. Uważa się, że jej niedobór (stężenie w surowicy krwi poniżej 20 ng/mL) jest związany z występowaniem chorób płuc, w tym zakażeń bakteryjnych i wirusowych oraz astmy. Wyniki niektórych badań wskazują, że niskie stężenie witaminy D w surowicy wiąże się z upośledzeniem czynności płuc i nasileniem stanu zapalnego dróg oddechowych, jak również ogólnie złymi wynikami u pacjentów chorujących na astmę. Stwierdza się zatem dodatnią zależność pomiędzy witaminą D i obrazem klinicznym astmy. Zwiększona częstość występowania astmy w ciągu ostatnich dziesięcioleci przyczynia się do zwiększonego zainteresowania suplementacją witaminy D, którą określa się nawet jako “potencjalną opcję terapeutyczną”. Niestety, wyniki badań klinicznych są niespójne i nie potwierdzają jednoznacznie pozytywnej roli suplementacji witaminy D w leczeniu i kontroli astmy. W obszernych badaniach interwencyjnych przeprowadzonych wśród pacjentów dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży stwierdzono niewielki wpływ lub nawet brak wpływu suplementacji witaminy D na poprawę w zakresie pojawienia się nowych przypadków astmy, jej objawów lub progresji. Niniejsza praca poglądowa podsumowuje krytycznie dowody z ostatnich lat dotyczące związku pomiędzy witaminą D i astmą u pacjentów dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży. Full article

233 KiB

Open AccessArticle

Ultrasonografia klatki piersiowej w wykrywaniu przerzutów niedrobnokomórkowego raka płuca do żeber

by Ioannis Tomos, Nikos Tziolos, Thomas Raptakis and Dimitra Kavatha

Adv. Respir. Med. 2018, 86(Supp. II), 14-15; https://doi.org/10.5603/ARM.59696 - 18 Aug 2018

Viewed by 290

Abstract

Ultrasonografia transtorakalna staje się coraz bardziej użytecznym narzędziem diagnostycznym w pulmonologii. Jest ona stosowana w diagnostyce różnorodnych chorób płuc, najczęściej odmy oraz płynu w jamie opłucnowej. Ultrasonografia klatki piersiowej może mieć jednak także istotne znaczenie w ocenie chorób ściany klatki piersiowej. W pracy [...] Read more.

Ultrasonografia transtorakalna staje się coraz bardziej użytecznym narzędziem diagnostycznym w pulmonologii. Jest ona stosowana w diagnostyce różnorodnych chorób płuc, najczęściej odmy oraz płynu w jamie opłucnowej. Ultrasonografia klatki piersiowej może mieć jednak także istotne znaczenie w ocenie chorób ściany klatki piersiowej. W pracy przedstawiono przypadek pacjenta z przerzutami raka płuca do żebra, wykrytymi w trakcie badania ultrasonograficznego ściany klatki piersiowej. Ultrasonografia klatki piersiowej, jako posiadająca wiele zalet, nieinwazyjna technika obrazowania powierzchni, może rozwinąć się w ważne, przyłóżkowe narzędzie diagnostyki i obserwacji raka płuca z przerzutami do ściany klatki piersiowej. Full article

183 KiB

Open AccessCase Report

Przerzuty gruczolakoraka płuca do kości dystalnych części kończyn

by Vasiliki Apollonatou, Stelios Loukides, Andriana I. Papaioannou and Spyros Papiris

Adv. Respir. Med. 2018, 86(Supp. II), 10-13; https://doi.org/10.5603/ARM.59695 - 18 Aug 2018

Viewed by 247

Abstract

W pracy przedstawiono przypadek mężczyzny z przerzutami gruczolakoraka płuca do kości dystalnych części kończyn. Przerzuty do kości dystalnych części kończyn stanowią 0.1% wszystkich kostnych zmian przerzutowych, a w około 10% przypadków mogą być pierwszą manifestacją raka. Głównymi objawami klinicznymi są: tkliwość uciskowa, ból [...] Read more.

W pracy przedstawiono przypadek mężczyzny z przerzutami gruczolakoraka płuca do kości dystalnych części kończyn. Przerzuty do kości dystalnych części kończyn stanowią 0.1% wszystkich kostnych zmian przerzutowych, a w około 10% przypadków mogą być pierwszą manifestacją raka. Głównymi objawami klinicznymi są: tkliwość uciskowa, ból przerywany, upośledzenie czynnościowe, rumień, wzmożone ucieplenie oraz obrzęk zajętej części kończyny. Rak płuca jest głównym pierwotnym nowotworem złośliwym dającym przerzuty do kości dystalnych części kończyn. Mimo że zmiany te mogą być wykryte na radiogramach lub w tomografii komputerowej, "złotym standardem" diagnostyki pozostaje badanie rezonansem magnetycznym, w którym można ocenić pełny zakres zmian. Rozpoznanie jest zwykle potwierdzane za pomocą biopsji cienkoigłowej zajętej kości. W przypadku obecności przerzutów do kości dystalnych części kończyn rokowanie jest niekorzystne i zwykle stosuje się leczenie paliatywne. Przedstawiony przypadek pokazuje, że u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem raka płuca, z nieustępującymi objawami ze strony palców, należy przeprowadzić szeroką diagnostykę. Full article

107 KiB

Open AccessCase Report

Gruźlica płuc imitująca rozwój raka płuca po 10 latach od remisji raka

by Justyna Fijołek, Elżbieta Wiatr, Malgorzata Polubiec-Kownacka, Katarzyna Błasińska-Przerwa, Malgorzata Szolkowska, Ewa Szczepulska-Wojcik and Kazimierz Roszkowski-Śliż

Adv. Respir. Med. 2018, 86(Supp. II), 4-9; https://doi.org/10.5603/ARM.59694 - 18 Aug 2018

Viewed by 356

Abstract

Różnicowanie pomiędzy gruźlicą płuc a rakiem płuca stanowi często prawdziwe wyzwanie dla klinicystów, szczególnie że oba schorzenia mogą występować równocześnie. Jest to spowodowane tym, że zarówno objawy kliniczne, jak i radiologiczne obu chorób są podobne. Prezentowany opis przypadku przedstawia pacjentkę leczoną 10 lat [...] Read more.

Różnicowanie pomiędzy gruźlicą płuc a rakiem płuca stanowi często prawdziwe wyzwanie dla klinicystów, szczególnie że oba schorzenia mogą występować równocześnie. Jest to spowodowane tym, że zarówno objawy kliniczne, jak i radiologiczne obu chorób są podobne. Prezentowany opis przypadku przedstawia pacjentkę leczoną 10 lat wcześniej na zaawansowanego raka płuca, która z powodu pojawienia się nowych objawów klinicznych i zmian radiologicznych trafiła ponownie do szpitala z powodu podejrzenia progresji raka, a u której ostatecznie rozpoznano gruźlicę. Full article

111 KiB

Open AccessAbstract

Radzenie sobie ze stresem matek dzieci i młodzieży chorujących na mukowiscydozę

by Renata Zubrzycka

Adv. Respir. Med. 2018, 86(Supp. II), 3; https://doi.org/10.5603/ARM.59693 - 18 Aug 2018

Viewed by 332

Abstract

Wstęp: Badania nad radzeniem sobie ze stresem rodziców dzieci z mukowiscydozą są stosunkowo rzadkie, a ich wyniki niejednoznaczne. Celem badań własnych była analiza strategii radzenia sobie polskich matek dzieci i młodzieży z mukowiscydozą (CF). Materiał i metody: Badania własne przeprowadzono w grupie 89 [...] Read more.

Wstęp: Badania nad radzeniem sobie ze stresem rodziców dzieci z mukowiscydozą są stosunkowo rzadkie, a ich wyniki niejednoznaczne. Celem badań własnych była analiza strategii radzenia sobie polskich matek dzieci i młodzieży z mukowiscydozą (CF). Materiał i metody: Badania własne przeprowadzono w grupie 89 polskich matek dzieci i młodzieży z mukowiscydozą (w wieku do 18 lat) z zastosowaniem kwestionariusza Mini COPE Carvera w polskiej adaptacji Juczyńskiego i Ogińskiej-Bulik (2009). Wyniki porównano z danymi uzyskanymi w badaniach grupy normalizacyjnej. Wyniki: Analiza wyników badań wskazuje, że najczęściej stosowanymi przez matki dzieci chorych na mukowiscydozę sposobami radzenia sobie ze stresem są: aktywne radzenie sobie, planowanie i akceptacja. Porównanie średnich wyników uzyskanych w grupie badanej w poszczególnych skalach kwestionariusza Mini COPE i średnich wyników osób dorosłych w polskiej populacji wykazało, że matki dzieci chorych istotnie częściej stosują takie strategie radzenia sobie ze stresem, jak: aktywne radzenie sobie, planowanie, pozytywne przewartościowanie, akceptacja, zwrot ku religii, poszukiwanie wsparcia instrumentalnego oraz wyładowanie. Okazało się też, że istotnie rzadziej wykorzystują poczucie humoru i zażywają środki psychoaktywne. Rezultaty badań wykazują istotną przewagę stosowania przez matki dzieci i młodzieży z chorych na mukowiscydozę strategii skoncentrowanych na problemie nad strategiami ukierunkowanymi na emocje. Wnioski: Wsparcie społeczne powinno być ukierunkowane na wzmacnianie u matek dzieci chorych na mukowiscydozę poznawczych strategii radzenia sobie ze stresem. Full article

128 KiB

Open AccessArticle

Ocena niedoborów witaminy D w grupie pacjentów z ciężką przewlekłą obturacyjną chorobą płuc w stadium przewlekłej niewydolności oddechowej

by Grzegorz Gawron, Marzena Trzaska-Sobczak, Ewa Sozańska, Piotr Śnieżek and Adam Barczyk

Adv. Respir. Med. 2018, 86(Supp. II), 2; https://doi.org/10.5603/ARM.59692 - 18 Aug 2018

Viewed by 314

Abstract

Wstęp: Celem pracy była ocena stężenia witaminy D w surowicy chorych z niewydolnością oddechową w przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc POChP w porównaniu z grupą kontrolną złożoną ze zdrowych osób. Dodatkowym celem badania była analiza korelacji stężenia witaminy D w surowicy z wybranymi [...] Read more.

Wstęp: Celem pracy była ocena stężenia witaminy D w surowicy chorych z niewydolnością oddechową w przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc POChP w porównaniu z grupą kontrolną złożoną ze zdrowych osób. Dodatkowym celem badania była analiza korelacji stężenia witaminy D w surowicy z wybranymi parametrami klinicznymi, gazometrycznymi i spirometrycznymi. Materiał i metody: Badaniem objęto 61 osób z POChP w stadium przewlekłej niewydolności oddechowej (45 mężczyzn oraz 16 kobiet) oraz 37 osób zdrowych w grupie kontrolnej (19 mężczyzn oraz 18 kobiet). W obydwu grupach wykonano następujące procedury: szczegółowy wywiad z uwzględnieniem aktywności ruchowej, diety i używek, spirometrię po leku rozszerzającym oskrzela, oznaczenie stężenia 25(OH)D w surowicy oraz w grupie badanej gazometrię krwi arterializowanej. Rekrutacja trwała od listopada do kwietnia. Analiza statystyczna została przeprowadzona za pomocą testu t-Studenta, testu U-Manna-Whitneya, korelacji porządku rang Spearmana i testu Chi-kwadrat. Wyniki: Stężenia 25(OH)D w surowicy krwi nie różniły się istotnie statystycznie pomiędzy grupą badaną a grupą kontrolną. Mediana (dolny i górny kwartyl) wyniosły odpowiednio: 24.75 nmol/L (16.9; 36.4) vs. 24.06 nmol/L (16.3; 37.2), p = 0.69. Niedobór witaminy D wystąpił u 60 chorych na POChP (98.3%) oraz 36 osób z grupy kontrolnej (97.3%), a różnica nie była znamienna statystycznie. Stężenie witaminy D nie korelowało istotnie statystycznie z żadnymi parametrami spirometrycznymi, gazometrycznymi, aktywnością, wiekiem, BMI ani paczkolatami palenia tytoniu. Natomiast oceniana aktywność korelowała dodatnio z parametrami spirometrycznymi i ujemnie z wiekiem oraz liczbą zaostrzeń. Wnioski: Wynik badania potwierdził, że w okresie jesienno-zimowym w Polsce niedobór witaminy D jest bardzo częsty nie tylko u chorych na POChP w stadium niewydolności oddechowej, ale także u osób zdrowych w podeszłym wieku. W przeciwieństwie do oczekiwań stężenia witaminy D w surowicy krwi u chorych na POChP z niewydolnością oddechową były podobne jak obserwowane w grupie kontrolnej złożonej z osób zdrowych. Full article

965 KiB

Open AccessAbstract

Częstość readmisji i jej predyktory u chorych na mukowiscydozę w Stanach Zjednoczonych

by Kshitij Chatterjee, Abhinav Goyal, Deepak Reddy, Vikas Koppurapu, Ayoub Innabi, Bashar Alzghoul and Rajani Jagana

Adv. Respir. Med. 2018, 86(Supp. II), 1; https://doi.org/10.5603/ARM.59691 - 18 Aug 2018

Viewed by 371

Abstract

Wstęp: Częstość hospitalizacji chorych na mukowiscydozę rośnie. Przeprowadziliśmy analizę częstości zjawiska 30-dniowych readmisji i jego predyktorów u chorych na mukowiscydozę w Stanach Zjednoczonych. Materiał i metody: Wykorzystano dane bazy readmisji NRD (Nationwide Readmission Database) z 2013 roku w celu identyfikacji dorosłych chorych na [...] Read more.

Wstęp: Częstość hospitalizacji chorych na mukowiscydozę rośnie. Przeprowadziliśmy analizę częstości zjawiska 30-dniowych readmisji i jego predyktorów u chorych na mukowiscydozę w Stanach Zjednoczonych. Materiał i metody: Wykorzystano dane bazy readmisji NRD (Nationwide Readmission Database) z 2013 roku w celu identyfikacji dorosłych chorych na mukowiscydozę leczonych w szpitalu. Pacjenci byli poddani obserwacji prospektywnej w celu oceny występowania readmisji w ciągu 30 dni od dnia wypisu. Wykorzystano analizę regresji w celu identyfikacji niezależnych predyktorów readmisji. Wyniki: Współczynnik przyjęć do szpitala dorosłych chorych na mukowiscydozę w 2013 roku wynosił 14,616. Spośród chorych hospitalizowanych 2606 pacjentów (17.8%) przyjęto ponownie w ciągu 30 dni od wypisu. Płeć żeńska i przewlekła niedokrwistość były niezależnymi predyktorami readmisji. Najczęstsze przyczyny readmisji stanowiły zaostrzenia oddechowe (31%), powikłania po przeszczepieniu płuca (5.2%) oraz bakteriemia (3.4%). Wnioski: Readmisje są częste u dorosłych chorych na mukowiscydozę i przyczyniają się do obciążenia systemu ochrony zdrowia i zwiększenia kosztów leczenia. Full article

Journal Menu

Journal Browser

Adv. Respir. Med., Volume 86, Issue Supp. II (August 2018) – 7 articles , Pages 1-23

Further Information

Guidelines

MDPI Initiatives

Follow MDPI