Zakażenia grzybicze u chorych na mukowiscydozę—Wyniki badania jednoośrodkowego

Wstęp: Mukowiscydoza (zwłóknienie torbielowate [CF]) to najczęstsza choroba monogenowa, dziedziczona w sposób autosomalny recesywny występująca wśród rasy kaukaskiej. Jest chorobą ogólnoustrojową, wielonarządową, w której decydujące dla jej przebiegu jest zajęcie układów oddechowego i pokarmowego. U ponad 59% chorych na mukowiscydozę stwierdza się przeciwciała dla alergenów zarodników grzybów głównie Aspergillus fumigatus. U 5−15% chorych dochodzi do rozwoju alergicznej aspergilozy oskrzelowo-płucnej. Celem pracy była analiza częstości występowania grzybów drożdżopodobnych i grzybów pleśniowych w drogach oddechowych chorych na CF oraz ocena lekooporności wyhodowanych szczepów. Materiał i metody: Analizie poddano wyniki badań mikologicznych uzyskanych od 42 chorych hospitalizowanych i leczonych w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie w latach 2006−2014. Wyniki: Z 217 materiałów z dróg oddechowych, otrzymanych od 42 chorych na mukowiscydozę, wyizolowano 205 (68%) szczepów grzybów drożdżopodobnych oraz 96 (32%) szczepy grzybów pleśniowych. Wśród grzybów pleśniowych dominował gatunek A. fumigatus 22.2% (67). Badane szczepy grzybów in vitro wykazywały 100% wrażliwość na itrakonazol, worykonazol, posakonazol oraz amfoterycynę B. Wnioski: Główne patogeny izolowane z materiałów z dróg oddechowych chorych na mukowiscydozę stanowiły A. fumigatus i C. albicans. Szczepy A. fumigatus wykazywały 100% wrażliwość in vitro na leki z grupy azoli oraz amfoterycynę B. Dwa szczepy C. albicans oraz 1 szczep C. tropicalis wykazywały oporność na azole (flukonazol, itrakonazol i worykonazol). Scedosporium apiospermum był oporny na amfoterycynę B (MIC > 32 mg/L) natomiast wykazywał wrażliwość na worykonazol (MIC 0.094 mg/L).