Znaczenie prognostyczne cytokin TH1/TH2 u małych dzieci ze świszczącym oddechem w trzyletnim prospektywnym badaniu obserwacyjnym

Wstęp: Układ immunologiczny odgrywa ważną rolę w powstawaniu świstów w przebiegu infekcji wirusowych, choć profil cytokinowy odpowiedzialny za to zjawisko nie został dotychczas ustalony. Celem badania było ustalenie czy stężenie cytokin w surowicy podczas ostrego epizodu świstów u małych dzieci wiąże się z późniejszym rozwojem przetrwałego nawrotowego świszczącego oddechu (PRW, persistent recurrent wheezing). Materiał i metody: Do badania włączono 43 dzieci w wieku od 3 miesięcy do 3. roku życia, leczonych w Centralnym Szpitalu Dziecięcym im. M. Iashvili w Tbilisi (Gruzja). Stężenia IFN-γ, TNF-α i IL-6 oznaczono za pomocą testu ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay). Oznaczono również całkowite stężenie IgE w surowicy. Przeciwciała klasy IgM i IgG przeciwko wirusom RSV, Chlamydophila pneumonia i Mycoplasma pneumonia oznaczono przy pomocy testu ELISA. Wszystkie dzieci poddano prospektywnej obserwacji przez okres 3 lat. Wyniki: Nie potwierdzono związku pomiędzy rozwojem przetrwałego nawrotowego świszczącego oddechu a występowaniem atopii u dzieci lub ich rodziców, młodym wiekiem matki, niską masą urodzeniową, stężeniem w surowicy IL-6, IFN-γ, stężeniem całkowitego IgE i rodzajem patogenu. Wykazano tendencję do związku z płcią męską, sztucznym karmieniem i paleniem papierosów w domu, choć związki te nie były istotne statystycznie. Tylko stężenie TNF-α było silnie związane z ryzykiem przetrwałego nawrotowego świszczącego oddechu po trzech latach obserwacji. Wnioski: TNF-α może służyć jako prognostyczny biomarker dla przyszłego rozwoju przetrwałego nawrotowego świszczącego oddechu u dzieci poniżej 3. roku życia. W celu pełnej oceny przydatności TNF-α i innych biomarkerów w praktyce klinicznej oraz określenia wartości odcięcia konieczne jest przeprowadzenie większego badania prospektywnego.