Przydatność ultrasonograficznego badania płuc w rozpoznawaniu przyczyn nasilenia przewlekłej duszności

Duszność jest nieswoistym objawem wymagającym szybkiej diagnostyki, trafnego rozpoznania i właściwego leczenia. Do najczęstszych przyczyn duszności należy zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i przewlekłej niewydolności serca (PNS). Różnicowanie właśnie tych dwóch stanów chorobowych wydaje się kluczowe w diagnostyce stanów nagłych. Jednocześnie podstawowe narzędzia diagnostyczne jakimi dysponuje lekarz izby przyjęć, takie jak klasyczne badanie rentgenowskie (RTG) klatki piersiowej, elektrokardiografia (EKG) czy badanie stężenia peptydów natriuretycznych, bywają niejednoznaczne. Poszukiwanie dodatkowego narzędzia diagnostycznego wydaje się więc uzasadnione i potrzebne. Przezklatkowa ocena ultrasonograficzna płuc jest prostym i łatwo dostępnym badaniem, umożliwiającym wczesną i jednoznaczną diagnostykę obrzęku płuc oraz różnicowanie go z innymi, niekardiologicznymi przyczynami duszności. Poniższy artykuł poglądowy przybliża aktualną wiedzę na temat przezklatkowego badania ultrasonograficznego płuc (PBUP), zwłaszcza w odniesieniu do jego przydatności klinicznej w różnicowaniu przyczyn nasilenia duszności.