Advances in Respiratory Medicine

139 KiB

Open AccessLetter

Przydatność IGRA i próby tuberkulinowej w diagnozowaniu utajonego zakażenia prątkiem gruźlicy w grupach narażonych na zawodowe czynniki ryzyka—Κomentarz do artykułu D. Borkowskiej i wsp.

by Tomasz Targowski

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 323-325; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0037 - 30 Apr 2014

Viewed by 264

Abstract

W pierwszym numerze “Pneumonologii i Alergologii Polskiej” z 2014 roku ukazała się kazuistyczna praca autorstwa Pani mgr Dagmary Borkowskiej i wsp [...] Full article

395 KiB

Open AccessReview

WspółCzesne Metody Wykrywania Mutacji Genu EGFR Jako Czynnika Predykcyjnego Dla Terapii Ukierunkowanej Molekularnie Chorych NA Niedrobnokomórkowego Raka PłUca—Czy Istnieje “ZłOty Standard” Diagnostyczny?

by Michał Skroński, Adam Szpechciński and Joanna Chorostowska-Wynimko

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 311-322; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0036 - 30 Apr 2014

Cited by 1 | Viewed by 460

Abstract

Zgodnie z aktualnymi zaleceniami polskimi i międzynarodowymi, wykrywanie mutacji somatycznych genu EGFR powinno być nieodzownym etapem rutynowej diagnostyki chorych na zaawansowaną postać gruczołowego raka płuca, u których rozważana jest terapia inhibitorami kinazy tyrozynowej. Klasyczne metody analizy genetycznej, takie jak sekwencjonowanie metodą Sangera, prezentują [...] Read more.

Zgodnie z aktualnymi zaleceniami polskimi i międzynarodowymi, wykrywanie mutacji somatycznych genu EGFR powinno być nieodzownym etapem rutynowej diagnostyki chorych na zaawansowaną postać gruczołowego raka płuca, u których rozważana jest terapia inhibitorami kinazy tyrozynowej. Klasyczne metody analizy genetycznej, takie jak sekwencjonowanie metodą Sangera, prezentują jednak ograniczoną efektywność diagnostyczną ze względu na molekularną heterogenność materiałów tkankowych//cytologicznych od chorych na raka płuca. Coraz większe znaczenie w praktyce laboratoryjnej zdobywają natomiast specjalistyczne techniki analizy mutacji o wysokiej czułości detekcji, przede wszystkim oparte na PCR w czasie rzeczywistym. Stały, dynamiczny rozwój technologii stosowanych w biologii molekularnej, zwłaszcza opracowanie metod sekwencjonowania nowej generacji, pozwala oczekiwać stosunkowo szybkiego wdrożenia równoległej analizy wielu biomarkerów predykcyjnych dla nowych terapii ukierunkowanych molekularnie, a także nieinwazyjnej diagnostyki mutacji genu EGFR w pozakomórkowej frakcji DNA izolowanego z krwi obwodowej. Full article

315 KiB

Open AccessReview

Wpływ doboru inhalatora i cząstki na skuteczność terapii wziewnej w POChP

by Paweł Śliwiński, Ryszarda Chazan, Piotr Dąbrowiecki, Karina Jahnz-Różyk, Robert Mróz and Michał Pirożyński

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 300-310; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0035 - 30 Apr 2014

Viewed by 552

Abstract

Farmakoterapia stosowana drogą inhalacyjną wykorzystuje efekt podania leku bezpośrednio do narządu docelowego. Umożliwia to podanie bardzo małej dawki leku, która wywiera efekt kliniczny porównywalny z terapią doustną przy wielokrotnie mniejszym efekcie toksycznym. Niemniej, także w terapii inhalacyjnej istnieją czynniki ograniczające dostęp molekuł leku [...] Read more.

Farmakoterapia stosowana drogą inhalacyjną wykorzystuje efekt podania leku bezpośrednio do narządu docelowego. Umożliwia to podanie bardzo małej dawki leku, która wywiera efekt kliniczny porównywalny z terapią doustną przy wielokrotnie mniejszym efekcie toksycznym. Niemniej, także w terapii inhalacyjnej istnieją czynniki ograniczające dostęp molekuł leku do receptorów narządów docelowych. Dostarczenie pożądanej dawki leku z inhalatora do płuc zależy od typu inhalatora (ciśnieniowy, proszkowy), jego charakterystyki (opór wewnętrzny, średnica cząstek i dystrybucja ich poszczególnych frakcji w generowanym aerozolu), warunków termicznych powietrza oraz od zdolności inhalacyjnych samego chorego. Zastosowanie inhalatorów suchego proszku (DPI) dzięki uwalnianiu dawki leku wdechem wyeliminowało występujący u wielu chorych problem koordynacji wdechu z momentem uwolnienia aerozolu z inhalatora. Poszczególne inhalatory DPI różnią się jednak istotnie pod względem możliwości ich optymalnego stosowania przez chorych na obturacyjne choroby układu oddechowego. Z tego powodu powinny być z rozwagą dobierane do potrzeb i możliwości każdego chorego. Full article

433 KiB

Open AccessReview

Zaburzenia odpowiedzi immunologicznej w raku płuca—Nowy cel terapii

by Joanna Domagała-Kulawik and Iwona Osińska

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 286-299; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0034 - 30 Apr 2014

Cited by 5 | Viewed by 556

Abstract

Rak płuca zajmuje pierwsze miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. W znaczącej większości przypadków wysoki stopień zaawansowania choroby w chwili rozpoznania uniemożliwia zastosowanie leczenia przyczynowego bądź czyni to leczenie nieskutecznym. Jako nowotwór lity o małej specyfice antygenowej rak płuca wymyka się spod [...] Read more.

Rak płuca zajmuje pierwsze miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. W znaczącej większości przypadków wysoki stopień zaawansowania choroby w chwili rozpoznania uniemożliwia zastosowanie leczenia przyczynowego bądź czyni to leczenie nieskutecznym. Jako nowotwór lity o małej specyfice antygenowej rak płuca wymyka się spod nadzoru immunologicznego i ataku komórek cytotoksycznych. Główną rolę w przeciw nowotworowej obronie układu odporności odgrywają limfocyty cytotoksyczne, których populacja różni się indywidualnie. Rozpoznanie antygenów nowotworowych przez komórki dendrytyczne i aktywację komórek cytotoksycznych hamuje wiele mechanizmów o działaniu supresorowym i regulatorowym. Głównymi komórkami osłabiającymi obronę immunologiczną są limfocyty T regulatorowe (Tregs). Ich funkcja zależy od ekspresji czynnika Foxp3 oraz obecności cząsteczki CTLA-4. Wykazano znaczne zwiększenie populacji Tregs, Foxp3 i CTLA-4 w komórkach raka płuca oraz w puli limfocytów naciekających guz. Inne elementy hamujące odpowiedź immunologiczną i promujące rozwój guza to populacja limfocytów Th17, polaryzacja makrofagów w kierunku M2, obecność mieloidalnych komórek supresorowych (MDSCs), znacznie zwiększone stężenia cytokin TGFβ i IL-10 w mikrośrodowisku guza. Rozpoznanie tych mechanizmów może mieć ważne implikacje terapeutyczne. W fazie badań klinicznych jest kilka rodzajów leków modulujących odpowiedź immunologiczną, których część wykazuje pewną skuteczność. Immunoterapia w raku płuca opiera się na wzmożeniu efektu cytotoksycznego (np. poprzez hamowanie CTLA-4, pobudzenie funkcji komórek dendrytycznych, hamowanie apoptozy limfocytów) lub produkcję szczepionek antynowotworowych z wykorzystaniem znanych antygenów, jak MAGE A3, MUC1, EGF, TGFβ. Immunoterapia w raku płuca ma charakter terapii personalizowanej—przed podjęciem leczenia wskazane jest dokładne rozpoznanie stanu układu odporności pacjenta. Umożliwia to badanie krwi obwodowej, ale bardziej wartościowe wydaje się wykorzystanie w tym celu metody BAL z dokładną oceną mikrośrodowiska guza. Full article

565 KiB

Open AccessCase Report

Lung Abscess Due to Streptococcus pneumoniae: A Case Series and Brief Review of the Literature

by Antonello Nicolini, Catia Cilloniz, Renata Senarega, Gianluca Ferraioli and Cornelius Barlascini

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 276-285; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0033 - 30 Apr 2014

Cited by 2 | Viewed by 705

Abstract

Anaerobes used to be the most common cause of community-acquired lung abscess, and Streptococcus species used to be the second most common cause. In recent years, this has been changing. Klebsiella pneumoniae is now an increasing cause of community-acquired lung abscess, but Streptococcus [...] Read more.

Anaerobes used to be the most common cause of community-acquired lung abscess, and Streptococcus species used to be the second most common cause. In recent years, this has been changing. Klebsiella pneumoniae is now an increasing cause of community-acquired lung abscess, but Streptococcus species continue to be major pathogens. Necrotizing pneumonia has generally been regarded as a rare complication of pneumococcal infection in adults. Type 3 Streptococcus pneumoniae was the single most common type implicated in necrosis; however, many other serotypes were implicated. This entity predominately infects children, but is present also in adults. Lung abscess in adults due to Streptococcus pneumoniae is not common. In this regard we present a case series of pulmonary cavitation due to Streptococcus pneumoniae and discuss the possible pathogenic mechanism of the disease. Full article

227 KiB

Open AccessCase Report

24-letni pacjent z chorobą zarostową żył płucnych—Opis przypadku

by Edyta Ćwiek, Marcelina Przemęcka, Jerzy Marczak, Jan Kuś, Renata Langfort and Paweł Górski

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 271-275; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0032 - 30 Apr 2014

Viewed by 403

Abstract

Choroba zarostowa żył płucnych (PVOD) jest bardzo rzadką przyczyną nadciśnienia płucnego o ciężkim przebiegu i złym rokowaniu. W pracy zaprezentowano przypadek 24-letniego pacjenta, u którego pierwszymi symptomami choroby były narastająca duszność i pogorszenie tolerancji wysiłku. Pacjent, do czasu postawienia właściwej diagnozy na podstawie [...] Read more.

Choroba zarostowa żył płucnych (PVOD) jest bardzo rzadką przyczyną nadciśnienia płucnego o ciężkim przebiegu i złym rokowaniu. W pracy zaprezentowano przypadek 24-letniego pacjenta, u którego pierwszymi symptomami choroby były narastająca duszność i pogorszenie tolerancji wysiłku. Pacjent, do czasu postawienia właściwej diagnozy na podstawie wyniku badania histopatologicznego wycinka z biopsji płuca, był leczony antagonistami wapnia i glikokortykosteroidami na podstawie wstępnej diagnozy nadciśnienia płucnego i choroby śródmiąższowej płuc. Przypadek ten ukazuje, że PVOD to jednostka trudna diagnostycznie i oporna na wszelkie leczenie zachowawcze, co jest szczególnie niekorzystnym czynnikiem rokowniczym dla pacjentów. Wobec braku skutecznego leczenia farmakologicznego i wysokiej śmiertelności pacjentów chorujących na PVOD, zrozumienie patogenezy choroby zarostowej żył płucnych, a także różnicowanie jej z tętniczym nadciśnieniem płucnym oraz poszukiwanie nowych metod terapeutycznych pozostają ważnymi wyzwaniami dla współczesnej medycyny. Full article

584 KiB

Open AccessCase Report

Pulmonary Embolism in a Young Male with Tuberculosis and Factor V Leiden

by Marcin Skowroński, Waldemar Elikowski, Anna Halicka and Aleksander Barinow-Wojewódzki

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 264-270; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0031 - 30 Apr 2014

Cited by 1 | Viewed by 259

Abstract

There is no doubt that venous thromboembolism (VTE) is a complex and multicausal disease. Tuberculosis (TB) itself is found to have thrombogenic potential. There is an association between tuberculosis and VTE. We present a case of a 31-year-old male diagnosed with TB after [...] Read more.

There is no doubt that venous thromboembolism (VTE) is a complex and multicausal disease. Tuberculosis (TB) itself is found to have thrombogenic potential. There is an association between tuberculosis and VTE. We present a case of a 31-year-old male diagnosed with TB after a 2-month delay. He was treated with an anticoagulant for pulmonary embolism (PE) complicated by pulmonary infarction, and with antibiotics for presumed bacterial pneumonia. The patient did not improve despite in-hospital treatment. Finally, TB was diagnosed with positive sputum smear for acid fast bacilli and subsequent culture of Mycobacterium tuberculosis. Antituberculous therapy was uneventful and the patient was discharged home. Thrombophilia screening revealed a heterozygous factor V Leiden mutation. This case report emphasises that although there is a steady decline in active cases of TB, it should be still placed high on the list as a differential diagnosis in non-resolving lung infection or pulmonary infarction. This is especially relevant in cases with typical radiological findings located in the upper lobes. On the other hand, definitive diagnosis may be challenging in a case of concurrent TB, bacterial pneumonia and pulmonary infarction. Thromboembolic events may develop in TB patients without any clinical VTE risk factors. Therefore, thromboprophylaxis should be cautiously considered in this group of patients. Full article

536 KiB

Open AccessGuidelines

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc Dotyczące Rozpoznawania i Leczenia Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc

by Paweł Śliwiński, Dorota Górecka, Ewa Jassem and Władysław Pierzchała

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 227-263; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0030 - 30 Apr 2014

Cited by 18 | Viewed by 978

Abstract

Pierwsze krajowe “Zalecenia postępowania w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP)” powstały w 1998 roku z inicjatywy profesorów Jana Zielińskiego i Józefa Małolepszego oraz dr. hab [...] Full article

260 KiB

Open AccessArticle

Spectrum of Interstitial Lung Disease at a Tertiary Care Centre in India

by Raj Kumar, Nitesh Gupta and Nitin Goel

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 218-226; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0029 - 30 Apr 2014

Cited by 16 | Viewed by 341

Abstract

Introduction: The available data on the epidemiology of interstitial lung disease (ILD) from India is sparse. Hence, the present study was undertaken with the aim to analyse the demographic profile and clinical, radiological and pathological characteristics along with physiological parameters of various subgroups [...] Read more.

Introduction: The available data on the epidemiology of interstitial lung disease (ILD) from India is sparse. Hence, the present study was undertaken with the aim to analyse the demographic profile and clinical, radiological and pathological characteristics along with physiological parameters of various subgroups of ILD patients. Material and methods: We retrospectively studied 289 patients diagnosed with ILD during the years 2001–2013 at one of the respiratory units of Vallabhbhai Patel Chest Institute. Results: Mean age at presentation was 44.24 years; females comprised 54.68% of the patients. Prior to presentation at our centre, 14.84% patients had been treated with antituberculous therapy due to misdiagnosis of tuberculosis. In the pool of ILDs analysed, sarcoidosis (37.3%) was found to be the most common subgroup, followed by IPF (27.6%) and NSIP (25.6%). Cough (92.97%) was the most common presenting symptom; exertional dyspnoea was found in 79.2% of patients. Digital clubbing was commonest in IPF, found in 30% of patients. Significant desaturation on six-minute walk test was most frequenty seen (50%) in NSIP patients. The most common pattern on chest roentgenogram was reticular/reticulo-nodular pattern (80.2%) and on HRCT—interstitial fibrosis (49.9%). Mean of predicted total lung capacity (TLC) was 64.3%, the lowest being in the IPF group (58.88%). Mean of predicted DLCO was 50.56%, the lowest being in the IPF group (42.75%). The overall diagnostic yield of bronchoscopic biopsy was 83.04%, the highest yield being among sarcoidosis patients (96.29%). Conclusions: We found sarcoidosis, IPF and NSIP to be the most common ILDs in northern India. ILDs are still frequently misdiagnosed as TB, and increased awareness, education and diagnostic facilities are required to diagnose ILDs at an early stage. Full article

451 KiB

Open AccessArticle

Pulmonary Alveolar Proteinosis during a 30-Year Observation. Diagnosis and Treatment

by Justyna Fijołek, Elżbieta Wiatr, Elżbieta Radzikowska, Iwona Bestry, Renata Langfort, Małgorzata Polubiec-Kownacka, Jacek Prokopowicz and Kazimierz Roszkowski-Śliż

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 206-217; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0028 - 30 Apr 2014

Cited by 4 | Viewed by 1459

Abstract

Introduction: Pulmonary alveolar proteinosis (PAP) is a rare disease characterised by the abnormal accumulation of surfactant-like material in macrophages within the alveolar spaces and distal bronchioles. The course of the disease is variable and the prognosis is often good. However, progressive disease in [...] Read more.

Introduction: Pulmonary alveolar proteinosis (PAP) is a rare disease characterised by the abnormal accumulation of surfactant-like material in macrophages within the alveolar spaces and distal bronchioles. The course of the disease is variable and the prognosis is often good. However, progressive disease in some patients can cause respiratory dysfunction and can be life threatening. In this situation, the only effective treatment is whole lung lavage. The objective of the study was to present the characteristics and the course of pulmonary alveolar proteinosis in our own material, the diagnostic methods used, the indications for treatment and the treatment efficacy. Material and methods: Retrospective analysis included 17 patients: 6 women and 11 men, aged from 32 to 56 years, who were observed in the Third Lung Department of Pneumonology at the National Institute of Tuberculosis and Lung Diseases between 1984 and 2013. In all patients chest X-ray, pulmonary function test and blood gases were performed. In 15 patients, high-resolution computed tomography (HRCT) was obtained. Bronchoscopy was performed in all of the patients, and in 7/17, bronchoalveolar lavage (BAL) was carried out. Fourteen patients underwent open lung biopsy. The indications for whole lung lavage (WLL) were progression of dyspnoea with restriction of daily activity and/or hypoxaemia. Results: In most of the patients (13/17) the diagnosis was established outside our institute. Patients were referred to our department to establish further procedures. The criteria of diagnosis of PAP in most patients (16/17) was the histological examination of lung tissue, obtained by open lung biopsy (14 cases) and transbronchial lung biopsy (TBLB) (2 cases). Only in one patient the diagnosis was established on the basis of BAL. HRCT imaging was characteristic of proteinosis in 11/15 patients, and BAL examination in 6/7 patients, in whom BAL was performed. In four patients, who had been exposed to injurious factors for many years, secondary proteinosis was recognised; in other patients, no exposure or no other disease was found, and primary alveolar proteinosis was diagnosed. In one patient granulocyte macrophage colony stimulating factor autoantibody was detected. The majority of patients (10/17) had clinical symptoms at the diagnosis. The most commonly reported was dyspnoea, followed by respiratory tract infections. The most common abnormality (12/17) in pulmonary lung test was a decrease of diffusing capacity of the lung for carbon monoxide (DLCO). Respiratory distress at rest was found in two patients. Patients were observed for the period of 6 months to 19 years. Spontaneous partial remission was observed in 10 out of 13 untreated patients, including one complete remission; in 3 cases stabilisation was found in radiological examinations; and in other 4 patients, whole lung lavage was used, resulting in clinical improvement with partial resolution of lesions in radiological examinations in 3 patients. In one patient, despite WLL being repeated three times, improvement was not achieved. Conclusions: Pulmonary alveolar proteinosis is a rare interstitial disease with a mild course in most cases. In 13/17 patients diagnosis was based on histological examination of samples from open lung biopsy. The presented patients were observed in the years 1984–2004, and at that time histologic examination was the main diagnostic method. The most common abnormality in pulmonary function tests was decrease of DLCO. In most cases, spontaneous remission of the disease was observed. In four patients with severe course of PAP, WLL was performed with subjective, functional and radiological improvement in 3 of them. Full article

542 KiB

Open AccessArticle

Accuracy of FDG PET/CT in the Evaluation of Solitary Pulmonary Lesions—Own Experience

by Lucyna Opoka, Jolanta Kunikowska, Zbigniew Podgajny, Małgorzata Szołkowska, Katarzyna Błasińska-Przerwa, Barbara Burakowska, Karina Oniszh, Piotr Rudziński, Iwona Bestry and Kazimierz Roszkowski-Śliż

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 198-205; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0027 - 30 Apr 2014

Cited by 9 | Viewed by 408

Abstract

Introduction: In recent years, positron emission tomography (PET) has been increasingly applied in the diagnosis of neoplastic lung diseases. In contrast to conventional imaging studies, PET-CT enables the visualisation of not only the morphology of the suspicious lesion, but also its metabolism. The [...] Read more.

Introduction: In recent years, positron emission tomography (PET) has been increasingly applied in the diagnosis of neoplastic lung diseases. In contrast to conventional imaging studies, PET-CT enables the visualisation of not only the morphology of the suspicious lesion, but also its metabolism. The aim of the present study was to investigate the role of PET-CT in the initial assessment of patients with indeterminate solitary pulmonary lesions. Material and Methods: The study was conducted on a group of 82 patients with indeterminate lung nodule diagnosed at the National Institute of Tuberculosis and Lung Diseases in the period from January 2008 to May 2011. CT and PET-CT were performed in all of the patients. Histological or cytological examination of the biopsy specimens obtained from bronchoscopy, mediastinoscopy and intraoperatively were the reference tests. Results: Malignancy was documented in 40 patients (48.8%). Histopathological analysis of all tumours revealed 12 cases of squamous cell carcinoma, 18 cases of adenocarcinoma and 1 case of carcinoid, whereas in 9 patients the diagnosis of “non-small cell cancer not otherwise specified” was made. All lesions except one were of solid character on chest CT. SUV_max values exceeding 2.5 were found in 38 cancer patients (true positives, TP). The mean value of SUV_max was 9.1 (1–26.8). Forty-two lesions were documented as benign (51.2%). SUV_max values equal to or less than 2.5 were found in 37 patients (true negatives, TN). The mean value of SUV_max in this group was 1.9 (0.5–8.6). The diagnostic value of PET-CT SUV_max exceeding 2.5 in the prediction of neoplastic origin of solitary pulmonary lesions was: sensitivity—95% (95% CI 84–99%), specificity—88% (95% CI 75–95%) and accuracy—91.5% (95% CI 83–96%). Positive predictive value (PPV) was 88.4% (95% CI 76–95%), and negative predictive value (NPV) was 94.8% (95% CI 83–99%). False negative results concerned two patients, with final diagnosis of carcinoid and adenocarcinoma; false positive results were obtained in 5 patients with various inflammatory lesions. Conclusions: In the present study, PET-CT appeared to have high sensitivity (95%), but lower specificity (88%) for predicting the malignant character of solitary pulmonary lesions. Overall diagnostic value of PET-CT SUV_max > 2.5 was high—PPV was 88.4%, NPV was 94.8%. In the authors’ opinion, the PET-CT value may increase when clinical data as well as other radiological documentation (with retrospective assessment) are taken into consideration. Full article

159 KiB

Open AccessEditorial

“Pneumonologia i Alergologia Polska” w latach 2010–2014

by Monika Szturmowicz, Urszula Demkow, Monika Franczuk, Elżbieta Puścińska, Elżbieta Radzikowska and Paweł Górski

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 194-197; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0026 - 30 Apr 2014

Viewed by 260

Abstract

W związku ze zbliżającym się XXXIII Zjazdem Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc [...] Full article

129 KiB

Open AccessEditorial

Rozpoznawanie śródmiąższowych chorób płuc

by Ewa Rowińska-Zakrzewska

Adv. Respir. Med. 2014, 82(3), 191-193; https://doi.org/10.5603/PiAP.2014.0025 - 30 Apr 2014

Viewed by 335

Abstract

W pojęciu rozlanych śródmiąższowych chorób płuc mieszczą się jednostki chorobowe o nieznanej przyczynie oraz zmiany wtórne w stosunku do innych czynników [...] Full article

Journal Menu

Journal Browser

Adv. Respir. Med., Volume 82, Issue 3 (April 2014) – 13 articles , Pages 191-325

Further Information

Guidelines

MDPI Initiatives

Follow MDPI