Drobne drogi oddechowe w chorobach obturacyjnych płuc

Określenie drobne drogi oddechowe (DDO) dotyczy oskrzeli poniżej 7. generacji, o średnicy mniejszej niż 2 mm. W artykule przedstawiono dowody, że ta część drzewa oskrzelowego charakteryzuje się pewnymi odmiennymi cechami zarówno w kontekście budowy, fizjologii, jak i patofizjologii. Szczególnie ważną funkcję odgrywają DDO w chorobach obturacyjnych układu oddechowego. U zdrowych osób opór DDO nie jest większy niż 10% całkowitego oporu dróg oddechowych, natomiast u pacjentów chorych na choroby obturacyjne, poprzez nałożenie się elementu zapalnego i skurczowego ich opór może stanowić nawet 60% oporu całkowitego. Zmiany w DDO w astmie oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) są odpowiedzialne także za powstawanie tak zwanej pułapki powietrznej, szczególnie w POChP. Nie ma obecnie doskonałych metod diagnostyki DDO, w zależności od doświadczeń własnych w różnych ośrodkach przeprowadza się tomografię komputerową wysokiej rozdzielczości, badanie pletyzmograficzne całego ciała (stosunku objętości zalegającej/całkowitej ilości zawartego w płucach powietrza [RV/TLC] lub innych parametrów). Pewne nadzieje wiąże się obecnie z połączeniem oscylometrii impulsacyjnej, testu wypłukiwania azotu w jednym wydechu i pomiaru wydychanego tlenku azotu(eNO). Ze względu na coraz szerszą wiedzę o istotnej roli DDO w patofizjologii chorób obturacyjnych, stworzono superdrobne aerozole, których cząstki zarówno teoretycznie, jak i praktycznie (doświadczenia na impaktorze kaskadowym, skany ozonowe po inhalacjach) mogą wnikać do tej części dróg oddechowych. Autorzy przedstawiają wybrane badania z dwiema grupami leków—agonistami receptora b2-adrenergicznego (BA) i wziewnymi glikokortykosteroidami (wGKS). W przypadku tych pierwszych nie udowodniono, że tak głęboka depozycja w drogach oddechowych przekłada się na poprawę efektu klinicznego. Natomiast w przypadku wGKS, głęboka depozycja ultradrobnego aerozolu powoduje możliwość zmniejszenia dawki leku (nawet ponad dwukrotnej) przy utrzymaniu tego samego efektu terapeutycznego (poprawa indeksu terapeutycznego). Reasumując, DDO wydają się być miejscem podstawowych procesów w rozwoju chorób obturacyjnych i w związku z tym celem potencjalnych terapii.