Przewlekła obturacyjna choroba płuc u kobiet

W ostatnich latach niepokojąco wzrasta liczba kobiet chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Skłania to do zastanowienia, jakie dodatkowe czynniki, obok znacznego obecnie rozpowszechnienia palenia tytoniu wśród młodych kobiet, są odpowiedzialne za epidemiologiczne zmiany. W artykule przedstawiono różnice w przebiegu choroby oraz jej rokowaniu u kobiet i mężczyzn, a także omówiono wiele potencjalnych etiopatogenetycznych i patofizjologicznych czynników, wpływających na te różnice. Zwrócono między innymi uwagę na odmienności w zakresie narażenia na czynniki ryzyka rozwoju POChP oraz w budowie dróg oddechowych u kobiet i mężczyzn. Omówiono mechanizmy odpowiedzialne za większą wrażliwość kobiet na składniki dymu tytoniowego, wynikającą z wpływu czynników genetycznych (polimorfizm enzymów), epigenetycznych (zmniejszona metylacja DNA) i hormonalnych (wpływ estrogenów) na metabolizm ksenobiotyków. Podkreślono zależne od płci różnice fenotypowe dotyczące procesu patologicznego w POChP (przewlekłe zapalenie oskrzeli v. rozedma), markerów immunologicznych oraz klinicznego obrazu choroby, zwracając uwagę na częstsze występowanie u kobiet lęku i depresji oraz zaostrzeń, a także gorszą jakość życia. Wspomniano o autoimmunologicznej koncepcji patogenezy POChP (większa skłonność do wytwarzania autoprzeciwciał u kobiet) oraz o czynnikach ryzyka zaostrzeń i odpowiedzi na niektóre formy leczenia (nikotynowa terapia zastępcza, domowe leczenie tlenem).