Skuteczność i bezpieczeństwo dożylnej chemioterapii w fazie intensywnego leczenia chorych na świeżo rozpoznaną gruźlicą płuc

Wstęp: Celem badania była ocena skuteczności i bezpieczeństwa dożylnej chemioterapii w fazie intensywnego leczenia chorych na świeżo rozpoznaną gruźlicę płuc. Materiał i metody: Do badania włączono 92 chorych ze świeżo rozpoznaną gruźlicą płuc w wieku 20–68 lat. U wszystkich uczestników badania wykazano wrażliwość na leki przeciwgruźlicze. Chorych przydzielono do dwóch grup: grupa kontrolna złożona z 46 chorych, którzy otrzymali standardowe leczenie doustnie, oraz grupa badana złożona z 46 pacjentów, którzy byli leczeni izoaniazydem, rifampicyną i etambutolem dożylnie i pyrazynamidem podawanym doustnie. Wyniki: Objawy intoksykacji i objawy oddechowe ustępowały szybciej w grupie leczonej dożylnie w porównaniu z grupą leczoną terapią standardową. U chorych z grupy badanej czas do uzyskania ujemnych wyników badania plwociny był krótszy. Po dwóch miesiącach leczenia negatywny wynik badania plwociny uzyskano u 37 chorych z grupy badanej (80.43%) i u 25 chorych z grupy kontrolnej (54.35%), p = 0.0066. Wygojenie zmian destrukcyjnych i naciekowych po 4 miesiącach leczenia uzyskano u 38 chorych z grupy badanej (82.61%) i u 28 chorych z grupy kontrolnej (60.87%), p = 0.0192. W żadnym z badanych punktów czasowych nie stwierdzono negatywnych efektów leczenia dożylnego w porównaniu z leczeniem standardowym. Wnioski: Dzięki chemioterapii dożylnej stosowanej w warunkach szpitalnych u chorych na gruźlicę płuc manifestacje kliniczne ustępowały szybciej, nie obserwowano poważnych zdarzeń niepożądanych, uzyskano skrócenie czasu do negatywizacji wyników badania plwociny i gojenia zmian, odsetek chorych, u których uzyskano ustąpienie zmian destrukcyjnych był wyższy, a odsetek chorych ze zmianami resztkowymi—niższy w grupie leczonej dożylnie.