Znaczenie badania cytologicznego w rozpoznawaniu drobnokomórkowego raka płuca

Wstęp: Drobnokomórkowy rak płuca (SCLC) należy do bardzo agresywnych nowotworów. Szybkie ustalenie właściwego rozpoznania odgrywa kluczową rolę w podjęciu właściwej terapii. Celem pracy była ocena roli badania cytologicznego we wstępnym rozpoznawaniu SCLC oraz przedstawienie typowych cytologicznych cech tego nowotworu. Materiał i metody: Analizie poddano 116 przypadków SCLC, które potwierdzono badaniem cytologicznym w następujących materiałach: wymazy szczoteczkowe, płyn opłucnowy, biopsja aspiracyjna cienkoigłowa. Wyniki: W 77% przypadków rozpoznanie SCLC było możliwe jedynie na podstawie badania cytologicznego; w 23% na podstawie badania cytologicznego i histopatologicznego. Wynik badania cytologicznego był pierwotnie wątpliwy w 12% przypadków, zaś histopatologicznego w 30%. Obraz morfologiczny SCLC nie był jednorodny—obserwowano formy mieszane z obecnością komórek o cechach raka niedrobnokomórkowego oraz komórek nabłonka oskrzelowego z cechami metaplazji płaskonabłonkowej. Rozpoznano formy złożone SCLC z rakiem wielkokomórkowym w 4 przypadkach i rakiem gruczołowym w 2 przypadkach. Głównym problemem diagnostycznym było odróżnienie raka drobnokomórkowego od chłoniaka i raka z drobnych komórek o cechach cytologicznych raka niedrobnokomórkowego. Wniosek: Klasyczne badanie cytologiczne w mikroskopie świetlnym umożliwia właściwe rozpoznanie SCLC. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę inne nowotwory zbudowane z drobnych komórek.