Wpływ bronchofiberoskopii na stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu

Wstęp: Stężenie tlenku azotu w wydychanym powietrzu (eNO) jest nieinwazyjnym parametrem przydatnym w ocenie stanu zapalnego dróg oddechowych, w szczególności użytecznym do monitorowania astmy. Celem pracy była ocena, czy występuje stan zapalny drzewa oskrzelowego mierzony wydalanym eNO wywołany wykonaniem bronchofiberoskopii (BF). Materiał i metody: U 41 chorych (wiek 29–74 lat) stężenie eNO zmierzono aparatem Sievers 280 Nitric Oxide Analyzer przed BF i 24 godziny po niej. W grupie kontrolnej (12 zdrowych osób w wieku 22–65 lat) stężenie eNO również oznaczono 2-krotnie z 24-godzinną przerwą między pomiarami. Wyniki: W grupie badanej średnie stężenie eNO przed BF (15.0 ± 8.0 ppb) było znamiennie większe (p < 0.05) niż w grupie kontrolnej (6.9 ± 5.6 ppb). W grupie badanej nie zaobserwowano znamiennej statystycznie zmiany stężenia eNO po BF (15.0 ± 8.0 vs. 17.0 ± 7.9 ppb). Procedury przeprowadzone w trakcie BF, takie jak: płukanie oskrzelowe, szczoteczkowanie oskrzelowe lub biopsja oskrzela, nie wpłynęły na eNO u badanych chorych. W grupie kontrolnej średnie wartości eNO przed badaniem i po 24 godzinach od badania były podobne (6.9 ± 5.6 ppb vs. 7.1 ± 5.9). Odpowiednio zmiany eNO po 24 godzinach obserwacji (spadki i wzrosty), wyrażone jako procent części na miliard (% ppb), także były podobne w obu pomiarach u badanych chorych i w grupie kontrolnej. Wnioski: Bronchofiberoskopia i związane z nią procedury nie wpływają w istotny sposób na stężenia NO w wydychanym powietrzu.