Advances in Respiratory Medicine

366 KiB

Open AccessReview

Forspiro^®—Nowy inhalator suchego proszku. Czy zbliżamy się do ideału?

by Andrzej Emeryk and Michał Pirożyński

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 64-69; https://doi.org/10.5603/ARM.49585 - 07 Dec 2016

Viewed by 287

W pracy przedstawiono dane dotyczące inhalatora suchego proszku (DPI, dry powder inhaler) typu Forspiro^®. Forspiro^® jest wielodawkowym, blistrowym DPI II generacji, o średnioniskim oporze wewnętrznym oraz optymalnym przepływie wdechowym rzędu 42−134 L/min. Inhalator Forspiro^® jest bardzo prosty w [...] Read more.

W pracy przedstawiono dane dotyczące inhalatora suchego proszku (DPI, dry powder inhaler) typu Forspiro^®. Forspiro^® jest wielodawkowym, blistrowym DPI II generacji, o średnioniskim oporze wewnętrznym oraz optymalnym przepływie wdechowym rzędu 42−134 L/min. Inhalator Forspiro^® jest bardzo prosty w użyciu i większość chorych na astmę lub POChP może użyć go poprawnie w sposób intuicyjny. Urządzenie posiada oryginalne sposoby kontroli przyjęcia dawki leku, w tym precyzyjny licznik dawek. Inhalator Forspiro^® jest bardzo dobrze postrzegany przez chorych na astmę lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, ma bowiem cechy zbliżone do “idealnego DPI”.
Full article

156 KiB

Open AccessReview

Nowe oblicze azytromycyny w chorobach układu oddechowego u dzieci

by Andrzej Emeryk, Małgorzata Bartkowiak-Emeryk and Magdalena Kowalska

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 58-63; https://doi.org/10.5603/ARM.48552 - 07 Dec 2016

Viewed by 289

Abstract

W niniejszej pracy mówiono wyniki najnowszych badań dotyczących stosowania azytromycyny (AZT) u dzieci z chorobami dolnych dróg oddechowych. Po raz pierwszy wykazano skuteczność i możliwą rolę AZT w terapii objawów astmopodobnych u dzieci w wieku 1−3 lat. Lek ten może być również przydatny [...] Read more.

W niniejszej pracy mówiono wyniki najnowszych badań dotyczących stosowania azytromycyny (AZT) u dzieci z chorobami dolnych dróg oddechowych. Po raz pierwszy wykazano skuteczność i możliwą rolę AZT w terapii objawów astmopodobnych u dzieci w wieku 1−3 lat. Lek ten może być również przydatny w prewencji ciężkich schorzeń dolnych dróg oddechowych przebiegających z obturacją oskrzeli u dzieci w wieku przedszkolnym, w prewencji dysplazji oskrzelowo-płucnej noworodków oraz w prewencji świszczącego oddechu u dzieci po przebytym zapaleniu oskrzelików. Wszystkie omawiane badania wymagają dalszego potwierdzenia skuteczności i bezpieczeństwa stosowania AZT w omawianych stanach chorobowych. Full article

143 KiB

Open AccessReview

Zespół obturacyjnego bezdechu sennego i niedoczynność tarczycy—Przypadkowa zbieżność czy związek przyczynowo-skutkowy?

by Wojciech Kuczyński, Agata Gabryelska, Łukasz Mokros and Piotr Białasiewicz

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 52-57; https://doi.org/10.5603/ARM.47312 - 07 Dec 2016

Viewed by 295

Abstract

Częstość występowania zespołu obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) waha się od 4 do 7% u mężczyzn i od 2 do 5% u kobiet. Jest on przyczyną wielu poważnych następstw, takich jak: wypadki drogowe, powikłania sercowo-naczyniowe, a rosnąca zachorowalność i śmiertelność, sprawiają, że staje się [...] Read more.

Częstość występowania zespołu obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) waha się od 4 do 7% u mężczyzn i od 2 do 5% u kobiet. Jest on przyczyną wielu poważnych następstw, takich jak: wypadki drogowe, powikłania sercowo-naczyniowe, a rosnąca zachorowalność i śmiertelność, sprawiają, że staje się jednym z głównych problemów zdrowotnych. Oprócz otyłości (głównego czynnika ryzyka dla OBS) ujawnieniu tego fenotypu sprzyja niedoczynność tarczycy. Mimo że wydaje się ona uznanym czynnikiem ryzyka OBS, niektórzy autorzy sugerują brak klinicznie istotnego związku. Zaobserwowano jednak zwiększoną częstość występowania niedoczynności tarczycy u pacjentów z OBS, ale dane epidemiologiczne są ograniczone. Zdecydowanie mniej wiadomo o subklinicznej niedoczynności tarczycy u pacjentów z OBS. Jeśli jawna i subkliniczna niedoczynność tarczycy w tej grupie pacjentów jest co najmniej tak samo częsta, jak w populacji ogólnej, zasadne wydaje się badanie pacjentów w kierunku niedoczynności tarczycy, ponieważ skuteczne leczenie może zmniejszyć zaburzenia oddychania podczas snu. Niestety, ten korzystny efekt stwierdzono tylko w kilku badaniach na niewielkiej liczbie pacjentów z niedoczynnością tarczycy. Mimo braku międzynarodowych wytycznych oraz dużych, wieloośrodkowych badań, autorzy niniejszej pracy uważają jednak, że przesiewowe badania TSH mogą się okazać korzystne dla sporej grupy pacjentów z OBS. Full article

1599 KiB

Open AccessCase Report

Krwioplucie jako objaw pierwotnego, wieloogniskowego naczyniakomięsaka płuc

by Aleksandra Piechuta, Tadeusz Przybyłowski, Małgorzata Szołkowska and Rafał Krenke

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 45-51; https://doi.org/10.5603/ARM.47874 - 07 Dec 2016

Viewed by 337

Abstract

Pierwotny naczyniakomięsak płuc jest rzadko spotykanym nowotworem występującym w naczyniach tętniczych i żylnych płuc. Choroba charakteryzuje się gwałtownym przebiegiem i złym rokowaniem. Ze względu na niecharakterystyczne objawy kliniczne i obraz radiologiczny rozpoznanie jest trudne, a jego podstawę stanowi badanie histopatologiczne bioptatów lub materiału [...] Read more.

Pierwotny naczyniakomięsak płuc jest rzadko spotykanym nowotworem występującym w naczyniach tętniczych i żylnych płuc. Choroba charakteryzuje się gwałtownym przebiegiem i złym rokowaniem. Ze względu na niecharakterystyczne objawy kliniczne i obraz radiologiczny rozpoznanie jest trudne, a jego podstawę stanowi badanie histopatologiczne bioptatów lub materiału resekcyjnego. W pracy zaprezentowano przypadek 70-letniego mężczyzny, palacza tytoniu, u którego głównym objawem choroby było niewielkie, występujące od 2 miesięcy krwioplucie. W tomografii komputerowej klatki piersiowej uwidoczniono zmiany guzkowe w miąższu płuc z towarzyszącym obszarem typu “matowej szyby”. Z uwagi na fakt, że badanie bioptatów pobranych w trakcie bronchoskopii nie pozwoliło na ustalenie ostatecznego rozpoznania, konieczne było wykonanie wideotorakoskopii z biopsją opłucnej i płuca. Wynik badania histopatologicznego wykazał obecność utkania naczyniakomięsaka. Wyniki dodatkowych badań obrazowych nie potwierdziły dodatkowych pozapłucnych ognisk choroby i ostatecznie rozpoznano pierwotnego naczyniakomięsaka płuc. Chory zmarł trzy miesiące po pojawieniu się pierwszych objawów choroby. Przedstawiony opis przypadku zwraca uwagę na konieczność uwzględnienia pierwotnego naczyniakomięsaka płuc w diagnostyce różnicowej przyczyn krwioplucia u chorego z obecnością zmian guzkowych w płucach. Full article

413 KiB

Open AccessCase Report

Gruźlica narządu ruchu z zajęciem pochewek ścięgnistych i wytworzeniem torbieli galaretowatej

by Michał Zieliński, Henryka Mazur-Zielińska and Jerzy Kozielski

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 39-44; https://doi.org/10.5603/ARM.46925 - 07 Dec 2016

Viewed by 302

Abstract

Rosnąca liczba pacjentów pozostających w stanie immunosupresji sprawia, że zwiększa się liczba przypadków gruźlicy o nietypowym przebiegu oraz odsetek postaci pozapłucnych gruźlicy. Zajęcie narządu ruchu stanowi co piąty przypadek gruźlicy pozapłucnej. Postawienie właściwego rozpoznania często nastręcza dużych trudności z powodu braku charakterystycznych objawów, [...] Read more.

Rosnąca liczba pacjentów pozostających w stanie immunosupresji sprawia, że zwiększa się liczba przypadków gruźlicy o nietypowym przebiegu oraz odsetek postaci pozapłucnych gruźlicy. Zajęcie narządu ruchu stanowi co piąty przypadek gruźlicy pozapłucnej. Postawienie właściwego rozpoznania często nastręcza dużych trudności z powodu braku charakterystycznych objawów, jak również rzadkiego współwystępowania aktywnych zmian gruźliczych w badaniach obrazowych układu oddechowego. W pracy przedstawiono przypadek pacjentki leczonej immunosupresyjnie z powodu rozpoznania zapalenia mięśni, u której rozpoznano gruźlicę układu ruchu, w postaci zajęcia pochewek ścięgnistych i wytworzenia torbieli galaretowej. Full article

226 KiB

Open AccessAbstract

Częstość występowania transmisji gruźlicy wśród członków rodzin oraz w środowisku spoza rodziny

by Monika Kozińska and Ewa Augustynowicz-Kopeć

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 38; https://doi.org/10.5603/ARM.47783 - 07 Dec 2016

Viewed by 243

Abstract

Wstęp: Narażenie na zakażenie prątkami Mycobacterium tuberculosis complex pozostaje w ścisłej korelacji ze stężeniem cząstek infekcyjnych i czasem ekspozycji. W zamkniętych populacjach, w których znajduje się osoba obficie prątkująca, osoby zdrowe pozostają w bardzo częstych, bliskich i długotrwałych kontaktach z chorymi, ulegają zakażeniu [...] Read more.

Wstęp: Narażenie na zakażenie prątkami Mycobacterium tuberculosis complex pozostaje w ścisłej korelacji ze stężeniem cząstek infekcyjnych i czasem ekspozycji. W zamkniętych populacjach, w których znajduje się osoba obficie prątkująca, osoby zdrowe pozostają w bardzo częstych, bliskich i długotrwałych kontaktach z chorymi, ulegają zakażeniu i stają się kolejnym ogniwem łańcucha transmisji choroby. Dlatego w walce z gruźlicą niezwykle ważnym elementem jest szybka identyfikacja chorego oraz potencjalnie zakażonych osób z jego otoczenia. W dochodzeniach epidemiologicznych w gruźlicy szczególną uwagę zwraca się na grupy chorych blisko spokrewnionych szczególnie narażonych na transmisję chorób zakaźnych. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 150 chorych na gruźlicę potwierdzoną bakteriologicznie będących członkami 59 rodzin, którzy w latach 2003−2013 diagnozowani byli w placówkach opieki zdrowotnej na terenie 12 województw Polski. Genotypowanie szczepów przeprowadzono metodami: spoligotyping, IS6110-Mtb1-Mtb2 PCR i MIRU-VNTR. Wyniki: Na podstawie pokrewieństwa filogenetycznego badanych szczepów uznano, że w przypadku 138 (92%) chorych gruźlica prawdopodobnie była wynikiem transmisji prątków w środowisku rodzinnym. W przypadku 12 (8%) chorych członków 6 rodzin (10%), wyizolowane szczepy posiadały indywidualne profile DNA przy zastosowaniu metod pojedynczo bądź razem, co sugeruje, że chorzy mogli zakazić się prątkami z różnych źródeł, poza środowiskiem domowym. Wnioski: Środowisko rodzinne jest miejscem, w którym z dużą częstością dochodzi do transmisji gruźlicy, szczególnie w domach, gdzie znajdują się osoby dorosłe obficie prątkujące oraz małe dzieci pozostające pod ich stałą opieką. Powiązanie epidemiologiczne pomiędzy chorymi nie jest wystarczającym dowodem na transmisję zakażenia i wymaga uzupełnienia o metody genotypowania o wysokiej zdolności różnicowania szczepów. Full article

77 KiB

Open AccessAbstract

Guzki środkowej części zrazika w tomografii komputerowej płuc o wysokiej rozdzielczości u chorych na IPAH—Wstępne korelacje kliniczno-radiologiczne

by Monika Szturmowicz, Aneta Kacprzak, Barbara Burakowska, Agnieszka Skoczylas, Iwona Bestry, Jan Kuś, Anna Fijałkowska, Adam Torbicki and Marcin Kurzyna

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 37; https://doi.org/10.5603/ARM.47555 - 07 Dec 2016

Viewed by 449

Abstract

Wstęp: Zmiany miąższowe w tomografii komputerowej płuc o wysokiej rozdzielczości (TKWR) obserwowane są u niektórych chorych na idiopatyczne tętnicze nadciśnienie płucne (IPAH), pomimo że nie mają oni śródmiąższowej choroby płuc. Najczęściej opisuje się: słabo odgraniczone guzki środkowej części zrazika (CN, centrilobular nodules) [...] Read more.

Wstęp: Zmiany miąższowe w tomografii komputerowej płuc o wysokiej rozdzielczości (TKWR) obserwowane są u niektórych chorych na idiopatyczne tętnicze nadciśnienie płucne (IPAH), pomimo że nie mają oni śródmiąższowej choroby płuc. Najczęściej opisuje się: słabo odgraniczone guzki środkowej części zrazika (CN, centrilobular nodules) albo ogniskowe zacienienia typu matowej szyby (FGGO, focal ground glass opacities). Nie wiadomo czy obecność tych zmian wskazuje na odmienny typ IPAH czy też na zarostową chorobę żył płucnych (PVOD, pulmonary venoocclusive disease). Celem pracy była ocena częstości występowania i znaczenia klinicznego zmian miąższowych w płucach stwierdzanych w TKWR u chorych na IPAH. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 52 chorych na IPAH (38 kobiet, 14 mężczyzn, średni wiek 41 ± 15 lat). Wszystkie dostępne badania TKWR zostały poddane retrospektywnej analizie doświadczonego radiologa, nieposiadającego wiedzy na temat danych klinicznych. Wyniki: U 10 chorych (19%) stwierdzono CN, u 12(23%) FGGO. U badanych chorych nie występowały cechy PVOD, takie jak powiększenie węzłów chłonnych czy też pogrubienie przegród międzyzrazikowych. Wykazano, że chorzy z CN w porównaniu z pozostałymi byli istotnie młodsi (średnie wieku wynosiły 31 lat oraz 43.5 roku, p = 0.02), nie posiadali drożnego otworu owalnego (0% oraz 43%, p = 0.03), mieli istotnie wyższe średnie ciśnienie w prawym przedsionku (12.5 mm Hg oraz 7.94 mm Hg, p = 0.01). Nie wykazano jednak istotnych różnic dotyczących rokowania. Wnioski: Chorzy na IPAH, u których stwierdzono w TKWR guzki środkowej części zrazika, charakteryzowali się nieobecnością PFO, młodszym wiekiem i wyższym ciśnieniem w prawym przedsionku w porównaniu z pozostałymi chorymi. Full article

89 KiB

Open AccessAbstract

Wpływ otyłości i zespołu metabolicznego na ciężkość choroby, jakość życia, jakość snu i markery zapalenia u chorych na astmę w Indiach

by Mandeep Singh, Nitesh Gupta and Raj Kumar

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 36; https://doi.org/10.5603/ARM.47545 - 07 Dec 2016

Viewed by 305

Abstract

Wstęp: Celem badania było porównanie ciężkości astmy, jakości życia, jakości snu, zaburzeń oddychania w czasie snu i markerów zapalenia u chorych na astmę z otyłością, z lub bez zespołu metabolicznego z analogicznymi parametrami w grupie chorych na astmę bez otyłości. Materiał i metody: [...] Read more.

Wstęp: Celem badania było porównanie ciężkości astmy, jakości życia, jakości snu, zaburzeń oddychania w czasie snu i markerów zapalenia u chorych na astmę z otyłością, z lub bez zespołu metabolicznego z analogicznymi parametrami w grupie chorych na astmę bez otyłości. Materiał i metody: Do badania włączono 60 chorych na astmę, których podzielono na równe pod względem liczebności grupy chorych bez otyłości (NOA non-obese), otyłych bez zespołu metabolicznego (OANMS, obese without metabolic syndrome) oraz otyłych z zespołem metabolicznym (OAMS, obese with metabolic syndrome). Przedmiotem oceny była ciężkość astmy, jakość życia oraz jakość snu za pomocą kwestionariuszy i stężenia markerów zapalenia (FENO, hs-CRP, IL-5, IL-6 i leptyna). Badanie uzyskało aprobatę komisji etycznej odpowiedniej dla instytucji. Wyniki: Wyniki badań wskazują, że chorzy z grupy OAMS mogą reprezentować podtyp astmy o istotnie cięższym przebiegu (p < 0,05), gorszej jakości życia (p < 0.05), większym ryzyku obturacyjnego bezdechu podczas snu (p < 0.05), z obniżoną czynnościową pojemnością zalegającą (FRC) (p < 0.05), wyższymi stężeniami markerów zapalenia (leptyna i IL-6) (p < 0.05) oraz częstszym występowaniem zaburzeń oddychania podczas snu (p < 0.05) w porównaniu z grupami NOA i OANMS. Wnioski: W badaniu wykazano, że otyli chorzy na astmę, a szczególnie z zespołem metabolicznym, stanowią szczególny podtyp. Z tego powodu leczenie zespołu metabolicznego wraz z odpowiednim leczeniem astmy może być niezbędne w celu uzyskania optymalnej kontroli choroby. Full article

78 KiB

Open AccessAbstract

Osoby z objawami alergii częściej korzystają z medycyny alternatywnej

by Anna Kłak, Filip Raciborski, Edyta Krzych-Fałta, Dagmara Opoczyńska, Jakub Szymański, Agnieszka Lipiec, Barbara Piekarska, Adam Sybilski and Bolesław Samoliński

Adv. Respir. Med. 2016, 84(Supp. VI), 35; https://doi.org/10.5603/ARM.47766 - 07 Dec 2016

Viewed by 274

Abstract

Wstęp: Celem badania jest wskazanie, czy w polskiej populacji osób dorosłych, w wieku 20−44 lata, istnieje zależność między stosowaniem medycyny alternatywnej a występowaniem chorób alergicznych. Ponadto dodatkowym celem pracy jest określenie czy istnieje zależność między płcią, wiekiem i miejscem zamieszkania, a stosowaniem medycyny [...] Read more.

Wstęp: Celem badania jest wskazanie, czy w polskiej populacji osób dorosłych, w wieku 20−44 lata, istnieje zależność między stosowaniem medycyny alternatywnej a występowaniem chorób alergicznych. Ponadto dodatkowym celem pracy jest określenie czy istnieje zależność między płcią, wiekiem i miejscem zamieszkania, a stosowaniem medycyny alternatywnej. Materiał i metody: Do analizy wykorzystano część danych z projektu “Epidemiologia Chorób Alergicznych w Polsce” (ECAP). Projekt stanowił kontynuację ogólnoeuropejskiego badania European Community Respiratory Health Survey II. Pytania dotyczące medycyny alternatywnej zadano grupie 4671 respondentów w wieku 20−44 lata. Badanie zostało zrealizowane metodą kwestionariuszową. Dodatkowo przeprowadzono analizy ambulatoryjnie potwierdzające rozpoznanie chorób alergicznych. Wyniki: Z medycyny alternatywnej kiedykolwiek korzystało łącznie 22.2% wśród wszystkich respondentów biorących udział w badaniu (n = 4621). Wykazano zależność istotną statystycznie między korzystaniem z medycyny alternatywnej a deklarowaniem objawów chorób alergicznych i astmy (p < 0.001). Nie wykazano zależności istotnej statystycznie między stosowaniem medycyny alternatywnej wśród osób z rozpoznaną przez lekarzy a jakąkolwiek postacią astmy lub alergicznego nieżytu nosa (p > 0.05). Wnioski: Występowanie objawów chorób alergicznych i astmy wpływa na częstość korzystania z medycyny alternatywnej. Częstość stosowania medycyny alternatywnej nie jest jednak zależna od potwierdzonej przez lekarza choroby alergicznej lub astmy. Full article

Journal Menu

Journal Browser

Adv. Respir. Med., Volume 84, Issue Supp. VI (December 2016) – 9 articles , Pages 35-69

Further Information

Guidelines

MDPI Initiatives

Follow MDPI