Wstęp: Flutykazon w postaci wziewnej stosowany jest w leczeniu przewlekłej astmy oskrzelowej. Ma udowodnioną w badaniach klinicznych i obserwacyjnych wysoką skuteczność i dobry profil bezpieczeństwa. Wyróżnia się spośród innych leków należących do tej grupy unikatowymi właściwościami farmakokinetycznymi. Badania in vitro na sztucznym modelu dróg oddechowych jak i badania farmakokinetyczne przeprowadzane na zdrowych ochotnikach wykazały, że w nowej formulacji lek ten cechuje się dwukrotnie lepszą depozycją płucną w porównaniu z preparatem referencyjnym. Celem tego badania była ocena skuteczności i bezpieczeństwa nowej formulacji propionianu flutykazonu podawanego z inhalatora nowej generacji typu cyklohaler (CNG) w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu w inhalatorze proszkowym DPI u chorych na przewlekłą umiarkowaną astmę.
Materiał i Metody: Do badania włączono 457 pacjentów, 376 osób zrandomizowano przydzielając losowo do jednej z trzech badanych grup: 127 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji w dawce 125 μg BID, 125 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji 250 μg BID i 124 osoby do grupy z lekiem referencyjnym — flutykazon DPI 500 μg BID. Badane grupy nie różniły się na początku badania pod względem demograficznym ani klinicznym. Aktywna terapia trwała 12 tygodni. Pierwszorzędowym punktem końcowym była średnia zmiana porannego PEF podczas 12-tygodniowego okresu leczenia (za znamienną statystycznie różnicę uznano ΔmPEF o 15 l/min). Badano ponadto inne parametry czynnościowe układu oddechowego, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych. W czasie trwania całego badania monitorowano bezpieczeństwo pacjentów rejestrując zdarzenia niepożądane, dodatkowo oceniano ekspozycję systemową na flutykazon, badając w 45-osobowej podgrupie zmiany kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu. Analizę statystyczną przeprowadzono zarówno na grupie intention-to-treat jak i per protocol.
Wyniki: Zarówno w analizie PP, jak i ITT średnia zmiana porannego PEF na koniec okresu leczenia w porównaniu z okresem wstępnym była istotna statystycznie we wszystkich grupach terapeutycznych. Efektywność terapii flutykazonem zarówno w dawce 125 μg BID, jak i 250 μg BID oraz preparatem referencyjnym nie różniła się istotnie statystycznie po 12 tygodni terapii, jak również w całym okresie leczenia. Również w zakresie innych parametrów czynnościowych jak wieczorny PEF, FEV
1, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych obserwowano istotną poprawę we wszystkich grupach terapeutycznych w czasie trwania badania, bez istotnej różnicy w efektywności pomiędzy badanymi grupami. Porównując efektywność dawki flutykazonu 125 μg BID z 250 μg BID produktu odtwórczego wykazano słabą zależność dawka–odpowiedź w zakresie zmiany parametru porannego PEF, co wynika z niemal płaskiej krzywej dawka–odpowiedź w zakresie dawek średnich i wysokich dla tego leku. Nie wykazano też istotnych różnic ilościowych i jakościowych między grupami w rejestrowanych zdarzeniach niepożądanych zakwalifikowanych jako związane z leczeniem flutykazonem. W żadnej z grup nie odnotowano istotnych zmian w stężeniu kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu między poziomem wyjściowym i wizytą końcową.
Wnioski: Flutykazon CNG w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu DPI, pozwala na dwukrotne obniżenie dawki tego leku przy zachowaniu efektywności klinicznej odpowiadającej lekowi referencyjnemu w dwukrotnie wyższej dawce. Flutykazon w nowej formulacji podawany z inhalatora typu CNG ma porównywalny klinicznie profil bezpieczeństwa do leku referencyjnego.
Full article
